....en weer voorwaarts...?
Exact twee jaar geleden, op 11 december 2013, droegen onze mede-investeerders alle aandelen en schulden over aan ons. Vanuit lege velden en dito schuren en met de helft van het personeel zijn we verder gegaan. Stomp voor de voet begonnen, met het herstellen van het vertrouwen en het weer groen krijgen van het braakland. Pootgoed en zaaizaad, samen met de kleine boeren. Mondjesmaat telen, zoekend naar de juiste balans tussen kosten en baten, en zo met kleine stapjes vooruit.
Vorig jaar rond de Kerst tekenden we het contract met CFC, waarmee we een lening voor het broodnodige werkkapitaal kregen. Na een halfjaar door de bureaucratische rompslomp heen worstelen, kwam het geld aan het begin van het regenseizoen beschikbaar. Net te laat om veel te kunnen inzaaien, de machines liepen al snel vast in de modder.
Ondertussen ging de snelle vermeerdering van het basispootgoed en de miniknollen goed door, vanuit geïmporteerde weefselkweekstocks. Het merendeel werd op Wenchi geteeld, omdat deze hooglandfarm ideaal is voor aardappel en de miniknollenteelt. Daar hadden we al ons pootgoed klaar staan voor de voorjaarsteelt, te planten in de eerste week van februari. Inclusief het pootgoed voor de rassenproeven voor de toelating voor nieuwe HZPC-rassen en het uitgangsmateriaal voor de dit jaar te bouwen chipsfabriek. En de grote stock basispootgoed (meer dan 40 ton) van het nieuwe lokale aardappelras Belete, die de juiste resistentie heeft voor de teelt in het regenseizoen. Dit materiaal zou dit voorjaar nog één keer doorvermeerderd worden om daarna samen met CIP dit aan de lokale pootgoedcoöperaties te verkopen, waarmee zij voor zo’n 150 hectare pootgoed zouden hebben om nog eenmaal door te vermeerderen.
Daarmee waren we twee jaar verder en kwamen we eindelijk weer in rustiger vaarwater.
Boven: de pootgoedloodsen en miniknollenkassen op Wenchi. Onder: basispootgoed in de loods.
Politieke onlusten
Vorig jaar kwam de federale overheid met een masterplan om de federale hoofdstad Addis Abeba verder uit te breiden. Dit zou ten koste gaan van de zelfstandigheid van een serie omliggende dorpen en steden van Oromia. Het voorstel kwam hard aan bij de – zich toch altijd onderdrukt voelende – Oromo-bevolking. Gewelddadige protesten rondom Ambo kostten tal van mensen het leven en stopten pas toen de overheid het voorstel schielijk introk.
Vorige week, een half jaar na de verkiezingen, diende de overheid het plan opnieuw in. Vrijwel ongewijzigd. Het gevolg liet zich raden. Opnieuw sloeg de vlam in de pan bij de studenten van Ambo University en ook in de omgeving van Woliso, Jimma en Nekemte roerden de demonstraten zich. Eén van onze auto’s passeerde vorige week woensdag Woliso, in een konvooi met federale politie. Met hoge snelheid kon aan de stenengooiers ontsnapt worden en lieten ze de rokende stad met tal van vernielde auto’s en bussen achter zich. Een rozenteler tussen Holetta en Ginchi kreeg woensdag ook een aanval te verduren van een groep stenengooiende demonstranten, die echter door de wacht en het personeel voorkomen kon worden.
Exact twee jaar geleden, op 11 december 2013, droegen onze mede-investeerders alle aandelen en schulden over aan ons. Vanuit lege velden en dito schuren en met de helft van het personeel zijn we verder gegaan. Stomp voor de voet begonnen, met het herstellen van het vertrouwen en het weer groen krijgen van het braakland. Pootgoed en zaaizaad, samen met de kleine boeren. Mondjesmaat telen, zoekend naar de juiste balans tussen kosten en baten, en zo met kleine stapjes vooruit.
Vorig jaar rond de Kerst tekenden we het contract met CFC, waarmee we een lening voor het broodnodige werkkapitaal kregen. Na een halfjaar door de bureaucratische rompslomp heen worstelen, kwam het geld aan het begin van het regenseizoen beschikbaar. Net te laat om veel te kunnen inzaaien, de machines liepen al snel vast in de modder.
Ondertussen ging de snelle vermeerdering van het basispootgoed en de miniknollen goed door, vanuit geïmporteerde weefselkweekstocks. Het merendeel werd op Wenchi geteeld, omdat deze hooglandfarm ideaal is voor aardappel en de miniknollenteelt. Daar hadden we al ons pootgoed klaar staan voor de voorjaarsteelt, te planten in de eerste week van februari. Inclusief het pootgoed voor de rassenproeven voor de toelating voor nieuwe HZPC-rassen en het uitgangsmateriaal voor de dit jaar te bouwen chipsfabriek. En de grote stock basispootgoed (meer dan 40 ton) van het nieuwe lokale aardappelras Belete, die de juiste resistentie heeft voor de teelt in het regenseizoen. Dit materiaal zou dit voorjaar nog één keer doorvermeerderd worden om daarna samen met CIP dit aan de lokale pootgoedcoöperaties te verkopen, waarmee zij voor zo’n 150 hectare pootgoed zouden hebben om nog eenmaal door te vermeerderen.
Daarmee waren we twee jaar verder en kwamen we eindelijk weer in rustiger vaarwater.
Boven: de pootgoedloodsen en miniknollenkassen op Wenchi. Onder: basispootgoed in de loods.
Politieke onlusten
Vorig jaar kwam de federale overheid met een masterplan om de federale hoofdstad Addis Abeba verder uit te breiden. Dit zou ten koste gaan van de zelfstandigheid van een serie omliggende dorpen en steden van Oromia. Het voorstel kwam hard aan bij de – zich toch altijd onderdrukt voelende – Oromo-bevolking. Gewelddadige protesten rondom Ambo kostten tal van mensen het leven en stopten pas toen de overheid het voorstel schielijk introk.
Vorige week, een half jaar na de verkiezingen, diende de overheid het plan opnieuw in. Vrijwel ongewijzigd. Het gevolg liet zich raden. Opnieuw sloeg de vlam in de pan bij de studenten van Ambo University en ook in de omgeving van Woliso, Jimma en Nekemte roerden de demonstraten zich. Eén van onze auto’s passeerde vorige week woensdag Woliso, in een konvooi met federale politie. Met hoge snelheid kon aan de stenengooiers ontsnapt worden en lieten ze de rokende stad met tal van vernielde auto’s en bussen achter zich. Een rozenteler tussen Holetta en Ginchi kreeg woensdag ook een aanval te verduren van een groep stenengooiende demonstranten, die echter door de wacht en het personeel voorkomen kon worden.
Farm op Wenchi verwoest
Vrijdag 11 december kregen we een telefoontje van de farmmanager van de 100 ha Wenchi, dat de hele farm verwoest was. Optrekkende rebellen vanuit de naburige streek rondom Ambo en Woliso drongen de farm binnen, door de verdediging van de guards en ons personeel heen. Er was geen houden aan. In korte tijd stonden beide grote pootgoedloodsen in brand, evenals de kantine annex meeting hall en de wachthuisjes. Zelfs de kliniek waarin we medische zorg aan personeel en bevolking geven, bleef niet gespaard. De machines werden vernield, de banden in brand gestoken of geroofd. En van al dit moois bleven alleen enkele zwartgeblakerde vierkanten over. Weg is het, drie jaar doorvermeerderd basispootgoed. Bijna 50 ton aan basismateriaal verloren. Wat klaar lag voor de rassenproeven voor de toelating voor nieuwe rassen, en voor de opbouw van pootgoedstocks voor de nieuwe verwerkende industrie.
Boven: de verwoeste loods met pootgoed. Onder: Vernielde opslag en kilverbak.
Ook de miniknollenkassen werden in brand gestoken. Maar wel pas nadat men eerst alle dure sprinklers uit het watergeefsysteem geschroefd had. De kassen stonden klaar voor de nieuwe lichting weefselkweekplanten, die gelukkig nog op het lab in Debre Zeit stonden. En vanmorgen, vier dagen later, kreeg ik de melding dat groepen plunderaars bezig zijn om het metalen frame van kassen uit elkaar ter schroeven om die mee te nemen. En niemand van de overheid die dit blijkt te kunnen stoppen.
Solagrow werkt ook samen met Grazeland-farm in Ginchi, waar wij dit seizoen een 25 hectare geïrrigeerde teelt van pootgoed en peulen zouden doen. Zondagmiddag hebben echter zo’n 2.000 oproerlingen de farm in Ginchi volledig platgebrand. Het zelfde lot ondergingen nabijgelegen proefvelden van de universiteit van Ambo en van een Chinees trainingscentrum. De federale politie had zich enkele uren daarvoor angstvallig teruggetrokken.
Zo gaat dat. Een bevolkingsgroep die zich onderdrukt voelt, waarvan de meerderheid de touwtjes nauwelijks aan elkaar kan knopen, waar democratie noch wortel noch tak heeft, waar de schaarse regens van dit jaar de voedselproductie omlaag en de voedselprijzen omhoog brengt en waar de talloze studenten het gevoel hebben dat hun bul niets meer gaat opleveren dan werkloosheid. Een masterplan voor de hoofdstad is dan slechts het vonkje, dat het kruitvat doet ontploffen, waarvan de steekvlam onze farm verschroeid.
Arm Ethiopië, dat op deze manier in zijn eigen voet schiet. Zaterdag was het NOS-nieuws in Nederland “Hongersnood dreigt in Ethiopië”, op hetzelfde moment gaat in Ethiopië voor 150 hectare kwaliteitspootgoed de lucht in. Wij hopen en bidden dat de rust vandaag weerkeert, zodat het verstand het weer wint van de emotie, en we samen weer kunnen bouwen aan tenminste een fatsoenlijke productie van voedsel, waarvoor aardappel in dat gebied de beste kandidaat was en is.
May God bless Ethiopia!
Ps. Als reactie op een nogal scheef artikel in de Washington Post, hebben we een toelichting geschreven over het ontstaan van de Wenchi farm, hoe wij samen met de mensen van Wenchi deze moddervallei hebben ontgonnen. Om dit te lezen, klik hier.
Terug naar nieuws
